θρόνος

θρόνος
θρόνος, ου, ὁ (Hom.+; ins, pap, LXX, pseudepigr.; Jos., Ant. 7, 353; 8, 399; Mel., P. 83, 620 ; loanw. in rabb.).
[b]① chair, seat
ⓐ gener. ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ θρόνου (Mary) sat down on her chair GJs 11:1 (JosAs 7:1 Ἰωσὴφ ἐκάθισεν ἐπὶ θρόνου sat on a chair).
ⓑ specif. a chair set aside for one of high status, throne.
α. of human kings and rulers (Hdt. 1, 14, 3; X., Cyr. 6, 1, 6; Herodian 1, 8, 4) καθελεῖν ἀπὸ θρόνων dethrone Lk 1:52. The throne of David (2 Km 3:10; PsSol 17:6), the ancestor of the Messiah 1:32; Ac 2:30.
β. of God (Soph., Ant. 1041; OGI 383 [ins of Antiochus of Commagene] 41f πρὸς οὐρανίους Διὸς Ὠρομάσδου θρόνους; Ps 46:9; Ezk. Trag. vs. 68 [in Eus., PE 9, 29, 5]; TestSol 13:5 C) Hb 12:2; Rv 7:15; 12:5; 22:1, 3; cp. 1:4; 3:21b; 4:2ff, 9; 5:1, 6f, 11, 13 al. (s. Cat. Cod. Astr. IX/2 p. 118f, notes w. lit.).—ὁ θρόνος τ. χάριτος Hb 4:16; τ. μεγαλωσύνης 8:1.—Of heaven as God’s throne (after Is 66:1) Mt 5:34; 23:22; Ac 7:49; B 16:2 (the two last pass. are direct quot. of Is 66:1.—Cp. Theosophien 56, 33f. For heaven as the throne of Zeus s. Orpheus: Hymn. 62, 2f Q. and Demosth. 25, 11).
γ. of Christ, who occupies the throne of his ancestor David (s. α above). It is a θ. δόξης αὐτοῦ Mt 19:28a; 25:31 (PsSol; 2:19); an eternal throne Hb 1:8 (Ps 44:7), which stands at the right hand of the Father’s throne Pol 2:1 or is even identical w. it Rv 22:1, 3; cp. 3:21b. His own are to share this throne w. him vs. 21a.
δ. of the 12 apostles as judges (Philochorus [IV/III B.C.]: 328 Fgm. 64bβ Jac. the νομοφύλακες … ἐπὶ θρόνων ἐκάθηντο; Plut., Mor. 807b; Paus. 2, 31, 3; Ps 121:5; Jos., Ant. 18, 107) or rulers in the time of the final consummation Mt 19:28b (Galen X 406 K. Θέσσαλος ἅμα τοῖς ἑαυτοῦ σοφισταῖς ἐφʼ ὑψηλοῦ θρόνου καθήμενος); Lk 22:30; cp. Rv 20:4.
ε. of the 24 elders of Rv 4:4; 11:16.—Rv also mentions thrones of infernal powers; the throne of the dragon, which the ‘beast’ receives 13:2; cp. 16:10.—ὁ θ. τοῦ Σατανᾶ 2:13 in the letter to Pergamum is freq. (e.g. Dssm., LO 240, 8 [LAE 280, 2]; Lohmeyer ad loc.; Boll 112, 4) taken to be the famous Altar of Zeus there (cp. En 25:3 the mountain whose peak is like a throne); others (Zahn; JWeiss, RE X 551) prefer to think of the temple of Asclepius, and Bousset of Perg. as the center of the emperor-cult.—TBirt, D. Thron d. Satans: PhilologWoch 52, ’32, 259–66.
② supreme power over a political entity, dominion, sovereignty, fig. extension of mng. 1 (a semantic component prob. present in some of the aforementioned passages, for the idea of authority is intimately associated with the chair that is reserved for an authority figure) θ. αἰώνιος of Jesus Christ 1 Cl 65:2; MPol 21.
③ name of a class of powerful beings, earthly or transcendent, the enthroned, pl. (TestLevi 3:8; cp. the astrol. PMich 149 XVI, 23 and 24 [II A.D.].—Kephal. I 117, 24–26, personification of the one who sits on the throne, the judge) perh. of transcendent beings Col 1:16 (cp. Mel., P. 83, 620; DSanger, in EDNT s.v.), but in view of the ref. to things ‘seen and unseen’ in the same vs. it is probable that the author thinks also of earthly rulers (s. 2 above).—B. 481. DELG. 1628–31. M-M. TW.

Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • θρόνος — seat masc nom sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • θρόνος — Υψηλό κάθισμα με βραχίονες, ερεισίνωτο και υποπόδιο· μεταφορικά, το αξίωμα των βασιλιάδων και των αρχιερέων, καθώς και η εξουσία ή και η περιφέρεια στην οποία ασκείται η εξουσία επισκόπου. Από τους αρχαίους χρόνους ο θ. αποτελούσε τιμητικό… …   Dictionary of Greek

  • θρόνος — ο 1. πολυτελές κάθισμα: Επισκοπικός θρόνος. 2. εξουσία: Ανεβαίνω στο θρόνο. – Απομακρύνομαι από το θρόνο. 3. φρ., «λόγος του θρόνου», λόγος που παλαιότερα εκφωνούσε ο βασιλιάς στη Βουλή, όταν άρχιζαν οι εργασίες της …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • δεσποτικός ή επισκοπικός θρόνος — Ο θρόνος που βρίσκεται στο εσωτερικό του κυρίως ναού, στο δεξιό μέρος του. Ονομάζεται και καθέδρα. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους, στη θέση αυτή καθόταν ο αυτοκράτορας. Ο πατριάρχης είχε άλλο θρόνο, απέναντι από αυτόν του αυτοκράτορα. Μετά την… …   Dictionary of Greek

  • θρόνε — θρόνος seat masc voc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • θρόνοι — θρόνος seat masc nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • θρόνους — θρόνος seat masc acc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • διακόσμηση — Ο εξωραϊσμός, το στόλισμα, η επίθεση στολιδιών σε ένα οικοδόμημα. Δ. χαρακτηρίζεται οτιδήποτε συμπληρώνει τη βασική κατασκευή ενός κτιρίου, στολίζοντας ή εμπλουτίζοντας την εξωτερική ή εσωτερική επιφάνειά του. Αυτό δεν σημαίνει ότι η δ. έχει… …   Dictionary of Greek

  • Throne — This article is about royal thrones; for other meanings see Throne (disambiguation). The thrones for Elizabeth II as Queen of Canada, and the Duke of Edinburgh (back) in the Canadian Senate, Ottawa are usually occupied by the Queen s… …   Wikipedia

  • αρκοσόλιο — (arcosolium). Όρος που προέρχεται από τις λατινικές λέξεις arcus (= αψίδα) και solium (= θρόνος βασιλικός, κρεβάτι και αργότερα σαρκοφάγος). Το α. είναι υπόγειος ιδιωτικός τάφος των πρώτων χριστιανικών χρόνων, που η προέλευσή του ξεκινά από τα… …   Dictionary of Greek

  • θρονί — το (ΑΜ θρόνιον, Μ και θρόνιον) [θρόνος] 1. μικρός θρόνος, κάθισμα, σκαμνί με ερεισίνωτο 2. βασιλικός ή ιερατικός θρόνος νεοελλ. 1. ξύλινο έπιπλο σε ορισμένη θέση τού ναού, όπου τοποθετείται εικόνα τής Θεοτόκου ή τιμώμενου αγίου («το θρονί τής… …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”